سکنجبين

سکنجبين
محمدبن سيرين گويد: سكنجبين به خواب، چون شيرين بود، خوردن آن در خواب مال و روزي بود كه آسان به دست آيد و چون ترش بود، دليل كه مال با غم و اندوه به دست آيد.
ابراهيم كرماني گويد: اگر بيماري، سكنجبين به خواب بيند، اگر شيرين بود شفا يابد، اگر ترش بود، بيماري او به درازا كشد.
منوچهر مطيعي تهراني گويد: سکنجبين در واقع سرکه و انگبين و مخلوطي است از سرکه و عسل که به ميزان و مقدار معين در هم مي آميختند و از مخلوط آن شربتي خوشگوار و معطر و فرح بخش به وجود مي آوردند. در برخي نقاط که عسل يافت نمي شد يا مي خواستند شربتي ارزان قيمت فراهم کنند سکنجبين را از مخلوط سرکه و شکر تهيه مي کردند ولي همچنان آن را سکنجبين مي ناميدند و امروز که عسل گران يا کمياب تر از سابق شده به طور کلي اين شربت را با شکر تهيه مي کنند. در روياهاي ما تعبير سکنجبين نيز مخلوطي است از تعابيري که براي سرکه و عسل و انگبين نوشتيم. اگر ميزان عسل بر سرکه بچربد سکنجبين بسيار شيرين مي شود و طبعا تعبير انگبين و عسل بر خواب حاکم مي گردد و اگر ترش مزه باشد يعني سرکه بيش از عسل و شکر و انگبين در آن آميخته باشند سرکه محور خواب قرار مي گيرد. انگبين نعمت و فراواني است و سرکه مالي است مفت و بي زحمت که نوشتيم مالا ما را غمين و حزين مي کند و چنانچه ترشي سرکه چندش و آزردگي ايجاد کند و در خواب محسوس باشد غم و اندوه است. حال اگر در خواب ببينيد که سکنجبين مي خوريد چنانچه شيرين بود و شريني آن را حس کرديد پول و نعمتي به دست شما مي رسد که موجب خوشحالي شما مي گردد و اگر ترش بود غمي در کمين شما نشسته. همين حالت است اگر سکنجبين به ديگري بدهيد. چنانچه بدانيد سکنجبين ترش به او مي دهيد عالما عامدا او را غمگين مي کنيد و آزارش مي دهيد و چنانچه بدانيد آنچه مي دهيد شيرين است نيکي مي کنيد و موجبات خوشدلي او را فراهم مي آوريد